نیتریک اسید به دلیل خاصیت اکسیداسیون بالایی که نسبت به سایر اسیدها دارد نقش ویژه ای در بازیافت فلزات گرانبها از جمله طلا در قطعات الکترونیکی دارد اما بر خلاف تصورات عموم این روش یک روش کارآمد برای تمامی قطعات نیست!!! ای سی چیپ ها!!بردهای موبایل!!مادر برد!!پین‌ها!!...
در پست های قبلی وبسایت به صورت مفصل راجب روکش‌های آبکاری بحث شده است، که روکش های آبکاری از سه لایه مس و یک لایه نیکل و لایه ای نازک از طلا تشکیل شده است . هدف از ابکاری در قسمت های پشت بردها به خصوص بردهای مخابراتی ربطی به رسانایی بالای طلا ندارد!! بلکه برای جلوگیری از اکسید شدن مس و نیکل است تا برد تخریب نشود.
سوال اینجاست برای اینکه این لایه طلا( بدون توجه به نوع آبکاری و ضخامت ) از سطح بردها جدا شود نیاز به اکسید شدن فلزات زیرین آبکاری دارد. پس از اسید نیتریک در این فرایند استفاده می‌شود.(به هیچ عنوان از این مطالب سعی در نتیجه گیری برای بازیافت عملی خود اقدام نکنید اینجا هیچ توضیحی در مورد گام ها نشده است ).
نحوه شمش کردن روکش بازیافتی
اگر روکش تمیز و عاری از هر گونه ناخالصی باشد می‌توان در بوته ذوب و در ادامه اسیدکاری انجام داد تا طلای 24 عیار خروجی کار باشد. اما در غیر اینصورت باید از روش‌های دیگری مانند روش تیزاب سلطانی و قلیایی و.... بهره جست. خطر آلودگی متااستانیک در این روش تنها یکی از چالش‌های پیش رو در بازیافت به روش نیتریک است که باعث خرابی فرایند بازیافت می‌شود. در این قسمت فیلم روش صحیح نیتریک را مشاهده میکنید.
آیا روش نیتریک روش درستی است؟
روش نیتریک یک روش بازیافت نیست و هماطور که قالکارها در آخر فرایند قالکاری قرص نقره ای که طلا را در بر دارد وارد اسید نیتریک می‌کنند تا نقره حل شده و طلا در انتها ظرف باقی بماند در اینجا همانگونه که گفته می‌شود روش قالکاری، پس نمیشود در جایی که نیتریک استفاده شده است بگوییم روش اسید نیتریک چرا که تعداد به اشتباه روی هر بردی از این اسید استفاده کرده و دچار خسارت مالی میشوند. پس به هیچ عنوان بدون آموزش اقدام به بازیافت نکنید. در تصویر زیر تفاوت روکش آلوده به متااستانیک اسید با روکش تمیز مشاهده می‌شود.
دیدگاه خود را بنویسید