در بسیاری از فرایندهای آماده‌سازی خاک‌های حاوی طلا، اولین کار «شستشو» با هدف حذف کربنات‌ها، اکسیدها یا نمک‌ها انجام می‌شود. اما انتخاب اسید و روش کار می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی روی بازدهی استخراج طلا داشته باشد. 

۱. واکنش‌های کلی و ریسک‌ها

• اسید نیتریک (HNO₃): نیتریک یک اکسیدکننده قوی است. در حضور آن، برخی ترکیبات حاوی مس، روی، نقره یا مواد آلی اکسید می‌شوند. در مواردی که طلا به‌صورت ذرات ریز، کلوئیدی یا در ترکیب با سولفیدها/آمینو-آورگانیک‌ها وجود دارد، اکسیداسیون می‌تواند موجب آزادسازی یا تبدیل سطحی طلا شود که بازیابی بعدی را مشکل کند.
• اسید کلریدریک (HCl): به‌تنهایی طلا را حل نمی‌کند؛ اما در حضور اکسیدکننده‌ها (مثل نیترات‌ها یا برخی اکسیدهای فلزی) یا بر اثر واکنش‌های جانبی ممکن است کلر آزاد تولید شود. کلر یا گونه‌های کلریده می‌توانند با طلا واکنش دهند یا شرایطی فراهم کنند که طلا به شکل محلول یا کمپلکس درآمده و بعداً قابل بازیابی نباشد.

۲. شرایطی که ریسک آسیب به طلا افزایش می‌یابد

• وجود مواد آلی یا کلوئیدهای ریز که باعث نگهداری طلا در حالت معلق می‌شوند.
• ترکیب‌های سولفیدی (مثل پیریت‌ها یا آرسنوپیریت) که با اسید و اکسیدکننده می‌توانند آزاد شوند یا تبدیل شوند.
• خاکی که پیش‌تر با نیترات، پراکسید یا سایر اکسیدکننده‌ها برخورد داشته است.
• عدم کنترل غلظت اسید یا زمان تماس — تماس طولانی یا اسیدیته بالا ریسک تبدیل طلا را بیشتر می‌کند.

۳. چه اثرات مشخصی ممکن است مشاهده شود؟

• اسید نیتریک (HNO₃): نیتریک یک اکسیدکننده قوی است. در حضور آن، برخی ترکیبات حاوی مس، روی، نقره یا مواد آلی اکسیده می‌شوند. در مواردی که طلا به‌صورت ذرات ریز، کلوئیدی یا در ترکیب با سولفیدها/آمینو-آورگانیک‌ها وجود دارد، اکسیداسیون می‌تواند موجب آزادسازی یا تبدیل سطحی طلا شود که بازیابی بعدی را مشکل کند.